Isnin tgh sy menerima panggilan dr suara yg dah lama tak dengar.... Tajuk perbualan 'tengah menderita anak beranak sb tekak tak boleh minum air dr paip' So nak pasang penapis air... Deal..esok pasang...
Rindunya ngan org New Zealand... Anak2 pun dah besar... Kami kenal pada mulanya sebab hantar anak2 di rumah Kak Imah di Desa Bakti 11 tahun dulu... Sebab anak saya paling baby, maka 2 orang yang lebih senior kena tolong tengok2kan baby masa 'mak' masak...
Baru balik setelah 3thn duduk di sana, membuatkan sy teruja utk interview beliau macam-macam. Antara kerisauan beliau adalah tntang keselamatan anak2 dan akhlak remaja di sini... Walaupun di sana bukan negara Islam, tapi beliau tak risau melepaskan anak2 berjalan kaki ke sekolah. Dan yang paling terasa adalah kenaikan harga barang di sini...sangat sekali.... All in all, mereka rindu NZ...
Kami minta diri selepas hampir setengah jam
No comments:
Post a Comment